LONXE DO CEO

Anos cincuenta. Unha acomodada e modélica ama de casa de Connecticut leva unha vida aparentemente equilibrada, satisfactoria e programada segundo os canons da familia burguesa americana. Con todo, de xeito inesperado, ten que enfrontarse a unha gravísima crise matrimonial e a un mundo exterior que impón límites ás emocións. Un mundo onde o racismo e a tolerancia sexual son fronteiras que non se poden franquear. (FILMAFFINITY)

• Ano: 2002
• Xénero:Drama
• País: Estados Unidos / Francia
• Duración: 107 minutos
• Dirección: Todd Haynes
• Guión: Todd Haynes
• Música: Elmer Bernstein
• Fotografía: Edward Lachman

Como en moitas das obras mestras do xénero, LONXE DO CEO desenvólvese nun prospero barrio residencial, nun mundo de brillante satisfacción burguesa e de esplendor technicolor no que menos importa é a solitaria vida interior dos seus protagonistas. En ALL THAT HEAVEN ALLOWS (“Só o ceo o sabe”), Jane Wyman interpretaba a unha viúva que se namoraba dun home novo (Rock Hudson); en THERE´S ALWAYS TOMORROW (“Sempre hai un mañá”), Fred MacMurray interpretaba a un marido desatendido que se reúne cun vello amor. Nestas e outras películas o amor e outras emocións acéndense, só para acabar coas críticas moralistas dos amigos e a familia. En LONXE DO CEO , as pequenas e susurrantes indirectas e a actitude engreída da comunidade bloquean os cambios que Cathy Witaker (Julianne Moore) está sufrindo.

http://www.labutaca.net/films/12/farfromheaven1.htm

O único fallo que vexo nesta película é que, a pesar do seu innovador enfoque, a trama dos amantes prohibidos non é moi nova e resulta bastante predicible. Con todo as actuacións, a cinematografía e a excelente dirección fan que tal queixa pareza irrelevante.”Lonxe do Ceo” toma unha estrutura narrativa clásica e fíltraa a través da moralidade dos anos cincuentas, mostrando que a intolerancia pode tomar moitas formas, e que as emocións son igual de intensas, sen importar o credo, raza ou sexo de quen as sente. Esta é a mellor película de Todd Haynes (ata o momento) e promete grandes cousas para a súa carreira futura. Recomendada coa advertencia de que non imos ver unha historia innovadora, senón a visión orixinal dun hábil director.

http://www.cinencanto.com/critic/p_farheaven.htm

FALADOIRO MAIOR: DATAS PRÓXIMAS XUNTANZAS

DATAS DAS VINDEIRAS XUNTANZAS

11 DE ABRIL: VISIONADO DA PELICULA Lonxe do ceo.

9 DE MAIO: COMPARTIMOS A LECTURA Tras do solpor de Haruki Murakami

23 DE MAIO:  VISIONADO DUN FILME RELACIONADO COA LECTURA DE MURAKAMI

Cine iraní: unha sociedade dividida

Acabamos de reunirnos no Faladoiro maior para comentar a novela gráfica Persépole, da iraní Marjane Satrapi. Dende o país dos Ayatolás chéganos unha película que está a gañar os máis importantes premios, entre eles o Oso de Ouro e o Globo de Ouro, e que parece a máxima favorita ao Oscar á mellor película estranxeira.  Trátase de “Nader y Simir, una separación“. Toca temas que sairon no debate sobre Persépole, como é o choque  que se dá na sociedade iraní entre os valores relixiosos tradicionais e a modernidade.

Aquí tedes o trailer:

E aquí tedes a crítica da película e unha sinopse.

http://www.filmaffinity.com/es/film291694.html

 

PERSÉPOLE, PELÍCULA

http://alexr1d2.wordpress.com/2007/12/04/persepolis-una-dura-historia-envuelta-en-un-dibujo-algo-simplon/

TÍTULO ORIGINAL	Persepolis
AÑO	2007
DURACIÓN	Trailers/Vídeos 95 min.
PAÍS	Sección visual
DIRECTOR	Marjane Satrapi, Vincent Paronnaud
GUIÓN	Marjane Satrapi, Vincent Paronnaud (Cómic: Marjane Satrapi)
MÚSICA	Olivier Bernet
FOTOGRAFÍA	Animation (B&W)
REPARTO	Animation
PRODUCTORA	2.4.7 Films
WEB OFICIAL	http://www.persepolislapelicula.es/
PREMIOS	2007: Nominada al Oscar: Mejor largometraje de animación 2007: Nominada al Globo de Oro: Mejor película de habla no inglesa 2007: 2 nominaciones BAFTA: Mejor película de animación, película de habla no inglesa 2007: Festival de Cannes: Premio especial del jurado. 2 nominaciones 2007: Premios Cesar: Mejor debut, guión adaptado. 6 nominaciones 2007: National Board of Review: premio a la libertad de expresión 2007: Círculo de críticos de Nueva York: Mejor película animada
GÉNERO	Animación. Drama | Cómic. Biográfico. Animación para adultos
SINOPSIS	Narra la conmovedora historia de una niña iraní desde la revolución islámica hasta nuestros días. Cuando los fundamentalistas toman el poder, forzando a las mujeres a llevar velo y encarcelando a miles de personas, y mientras tiene lugar la guerra entre Irak e Irán, Marjane descubre el punk, ABBA y Iron Maiden. Cuando llega a la adolescencia sus padres la envían a Europa, donde conoce otra cultura que nada tiene que ver con la de su país. La protagonista se adapta bien a su nueva vida, pero no soporta la soledad y vuelve con su familia, aunque eso signifique ponerse el velo y someterse a una sociedad tiránica. Voces originales en francés de Catherine Deneuve y Chiara Mastroianni. (FILMAFFINITY)
CRÍTICAS	—————————————- “Didáctica y tierna, trágica y emocionante, realista y mágica, cómica y atroz, todo a un tiempo” (Javier Ocaña: Diario El País) —————————————- “La conversión del tebeo en película no altera la funcionalidad ni la gracia o espectacularidad del producto (…) Puntuación: *** (sobre 5).” (E. Rodríguez Marchante: Diario ABC) —————————————- “Animación limpia y fiel al estilo de los libros pero aún así de gran inventiva (…) Nunca sucumbe a lo previsible o lo sentimental (…) Puntuación: **** (sobre 5).” (Nando Salvá: Cinemanía) —————————————- “Constituye una novedad en el género de animación (…) conserva en todo momento un envidiable sentido del humor que evita el victimismo y el lamento. (…) Puntuación: *** (sobre 5).” (Francisco Marinero: Diario El Mundo) —————————————- “Persepolis me parece espléndida, el cómic y la película. Esa señora es muy lista, siempre tendrá problemas, también en Occidente.” (Carlos Boyero: Diario El País) —————————————-

http://www.filmaffinity.com/es/film144674.html

PREGUNTAS POR CAPÍTULO PARA O CAN DOS BASKERVILLE

PREGUNTAS PARA CONTESTAR…

Cal é a procedencia do bastón e quen é o seu propietario?

Morreu sir Charles Baskerville realmente de morte natural?

A quen esperaba sir Charles a carón da porta que dá ao páramo, e de que ou quen fuxía?

Quen –e por que- quere extorsionar a sir Henry Baskerville?

Que perigos agardan a sir Henry no Palacio de Baskerville?

Poderá Watson protexer, el só, a sir Henry de Baskerville?

Por que teme ao seu irmán, Beryl Stapleton?

Confirmaranse os temores de Watson?

Capturarase ao asasino de Notting Hill?

Quen é o misterioso personaxe que ronda o páramo?

Que implicacións ten no caso Laura Lyons?

Por que estaba Selden tan aterrado?

Lograrán capturar o culpable?

Morreu realmente Stapleton e con el a maldición dos Baskerville?

A modo de epílogo.

DRÁCULA: ARGUMENTO

Vlad Tepes (pintura en acuarela, Alemania, S. XVI)

A historia comeza cando o oficinista Jonathan Harker é enviado aos Cárpatos, Transilvania, coa misión de acudir ao castelo dun tal conde Drácula. A razón de tal mandato a Harker era que o conde adquira unhas vivendas situadas no centro de Londres, e polo tanto Harker debía levarlle os papeis correspondentes que o conde debería asinar para a adquisición de ditas vivendas.

Cando Harker chega ao castelo e coñece o conde, alóxase alí durante unha tempada, ata que todos os papeis para a adquisición estivesen en regra. Durante a súa estancia no castelo, Harker comeza a vislumbrar unha serie de acontecementos estraños e ve como a fasquía de afable ancián que semella ter o conde ao principio da súa visita, comeza a adoptar unha forma de ser máis excéntrica e estraña.

LOVE SONG FOR A VAMPIRE Canción de amor para un vampiro

DRÁCULA, DE BRAM STOKER película de COPPOLA

IMAXES TIRADAS DE http://membres.multimania.fr/vampiras/coppola/coppola.htm

DRÁCULA, DE BRAM STOKER é unha película estadounidense dos xéneros de terror e romance, rodada en 1992 polo director Francis Ford Coppola e escrita por James V. Hart, baseándose na novela Drácula, orixinal de Bram Stoker.

Foi producida por Columbia Pictures. O reparto conta con Gary Oldman (interpretando o papel do conde Drácula), Keanu Reeves, Anthony Hopkins e Wynona Ryder. A banda sonora foi composta por Wojciech Kilar, mais o seu tema final, Love Son for a Vampire (Canción de amor para un vampiro) foi escrita por Annie Lennox. A película tivo unha boa acollida polo público, e obtivo catro nominacións aos premios da Academia en 1993, dos que gañou tres: Mellor deseño de vestiario, Mellor maquillaxe e Mellor edición de son.

Esta película é unha das múltiples adaptacións cinematográficas da novela de Stoker, pero está considerada como a súa adaptación oficial, xa que é a película máis fiel á novela, ademais de introducir nela personaxes que nunca se adaptaron en versións anteriores como Quincey P. Morris, ou Arthur Holmwood.

Relátanos a historia do conde Drácula, un antigo voivoda (comandante principal dunha forza militar) e líder dun grande exército valaco, que reside nun vello castelo do Cárpatos, en Transilvania. O conde é un non-morto, é dicir, un vampiro, que ten como único alimento o sangue humano. Este ser ten o poder de manexar ao seu antollo a fauna da natureza, pode converterse en néboa, voar, e mesmo adaptar a forma dun morcego ou dun lobo. Nesta película, amósasenos un Drácula máis romántico ca monstroso, xa que veremos como perde a súa amada traxicamente e despois namórase tolamente de Mina Harker, e vemos como ambos os dous entran nunha profunda historia de amor platónico.

A película colleitou un grande número de espectadores.

http://es.wikipedia.org/wiki/Dr%C3%A1cula_de_Bram_Stoker

Little Shop of Horrors

Na nosa primeira reunión no club de cine e música vimos unha película encadrable en diversos xéneros : comedia, ciencia ficción, musicais, misterio, aínda que nós nos centramos  máis no xénero musical.

A florería do señor Mushnik (Vincent Gardenia) vai de mal en peor; os seus empregados, Seymour (Rick Moranis) e Audrey, (Ellen Greene) están a punto de ser despedidos. Unha exótica planta caída do ceo durante unha eclipse, será a súa salvación. Seymour chama á  planta “Audrey II”,  en honor á súa compañera de traballo, da que está namorado en segredo. Dende que Mushnik a expón no escaparate, todo o mundo visita a tenda e as vendas soben como a escuma.
O problema é que a planta non é unha planta corrente,  senón que Seymour vén de descubrir  que se alimenta de sangue humano.